چگونه ارتودنسی زودهنگام می‌تواند لبخند آینده کودک شما را شکل دهد

ارتودنسی زودهنگام، به عنوان یک مداخله کلیدی در سنین پایین، می‌تواند با هدایت رشد فک و دندان‌ها، لبخندی سالم و زیبا را برای آینده کودک شما رقم بزند. این رویکرد پیشگیرانه، مشکلات احتمالی را در مراحل اولیه تشخیص داده و با اصلاح ناهنجاری‌های فکی و دندانی، از پیچیدگی‌های بیشتر در سال‌های آتی جلوگیری می‌کند و به افزایش اعتماد به نفس کودک در طول رشد کمک شایانی می‌نماید.

درمان ارتودنسی تنها به صاف کردن دندان‌ها محدود نمی‌شود؛ بلکه فراتر از آن، به سلامت کلی دهان و دندان، بهبود عملکرد جویدن و گفتار، و همچنین ارتقاء زیبایی ظاهری کمک می‌کند. این مقاله به شما کمک می‌کند تا با اهمیت، زمان‌بندی، نشانه‌ها، مزایا و مراحل ارتودنسی زودهنگام آشنا شوید و درک عمیق‌تری از چگونگی تاثیر آن بر سلامت لبخند آینده فرزندتان پیدا کنید.

سن مناسب برای شروع ارتودنسی کودکان

شاید در گذشته تصور می‌شد که ارتودنسی تنها مختص دوران نوجوانی است، اما امروزه متخصصان ارتودنسی بر اهمیت معاینه زودهنگام تاکید دارند. انجمن ارتودنسی آمریکا (AAO) توصیه می‌کند که اولین معاینه ارتودنسی کودکان، حداکثر تا سن هفت سالگی انجام شود. در این سن، معمولاً ترکیبی از دندان‌های شیری و دائمی در دهان کودک وجود دارد و دندان‌های آسیاب اول و دندان‌های پیشین دائمی نیز رویش پیدا کرده‌اند.

این زمان‌بندی به ارتودنتیست اجازه می‌دهد تا وضعیت رشد فک‌ها و دندان‌های در حال رویش را به دقت ارزیابی کند. معاینه زودهنگام به این معنا نیست که کودک شما قطعاً به درمان فوری نیاز دارد؛ بلکه فرصتی است برای شناسایی به موقع مشکلات احتمالی. در برخی موارد، ممکن است نیاز به مداخله فوری باشد، در حالی که در موارد دیگر، تنها نظارت و پیگیری منظم تا زمان مناسب برای شروع درمان اصلی کفایت می‌کند.

شناسایی زودهنگام ناهنجاری‌ها می‌تواند از پیشرفت مشکلات جدی‌تر جلوگیری کرده و فرآیند درمان را در آینده ساده‌تر و موثرتر سازد. حتی اگر درمان اصلی در سنین بالاتر آغاز شود، این معاینه اولیه می‌تواند به برنامه‌ریزی دقیق‌تر و پیش‌بینی بهتر نتایج کمک کند. بنابراین، سن هفت سالگی یک نقطه عطف مهم برای ارزیابی سلامت ارتودنسی کودک شما محسوب می‌شود.

نشانه‌هایی که کودک شما ممکن است به ارتودنسی زودهنگام نیاز داشته باشد

والدین نقش مهمی در تشخیص زودهنگام نیاز به ارتودنسی دارند. توجه به برخی نشانه‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا در زمان مناسب با یک متخصص ارتودنسی مشورت کنید. این نشانه‌ها طیف وسیعی از مشکلات را شامل می‌شوند که از الگوهای رویش دندان‌ها گرفته تا عادات دهانی و مشکلات عملکردی را در بر می‌گیرند. تشخیص به موقع این علائم می‌تواند از پیچیدگی‌های بیشتر در آینده جلوگیری کند.

مشکلات ارتودنسی را زودتر تشخیص دهید

از دست دادن زودهنگام یا دیرهنگام دندان‌های شیری می‌تواند یکی از اولین نشانه‌ها باشد. دندان‌های شیری نقش مهمی در حفظ فضای لازم برای رویش دندان‌های دائمی دارند. همچنین، اگر کودک در جویدن یا گاز گرفتن غذا مشکل دارد، یا از درد فک هنگام غذا خوردن شکایت می‌کند، ممکن است ناهنجاری‌های بایت وجود داشته باشد. تنفس دهانی مداوم، به جای تنفس از طریق بینی، می‌تواند بر رشد فک و صورت تاثیر منفی بگذارد و به بروز مشکلات ارتودنسی منجر شود.

جابجایی یا شنیدن صدای کلیک از فک هنگام باز و بسته کردن دهان، نشانه‌ای از مشکلات مفصل گیجگاهی-فکی (TMJ) است که نیاز به بررسی دارد. عادت‌هایی مانند مکیدن انگشت شست یا پستانک پس از سنین پایین، می‌تواند باعث تغییر شکل فک و موقعیت دندان‌ها شود. همچنین، اگر کودک شما در تلفظ برخی کلمات مشکل دارد و این مشکل ناشی از قرارگیری نادرست دندان‌ها یا ناهنجاری‌های فکی باشد، ارتودنسی می‌تواند کمک‌کننده باشد.

فشردگی

فشردگی (Crowding) دندان‌ها یکی از شایع‌ترین مشکلات ارتودنسی است که در آن فضای کافی در فک برای قرارگیری صحیح همه دندان‌ها وجود ندارد. در نتیجه، دندان‌ها ممکن است روی هم قرار بگیرند، بچرخند، یا به شکل نامنظم رویش پیدا کنند. این وضعیت نه تنها بر زیبایی لبخند تاثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند بهداشت دهان و دندان را نیز دشوارتر کند، زیرا تمیز کردن دندان‌های روی هم افتاده سخت‌تر است و خطر پوسیدگی و بیماری‌های لثه را افزایش می‌دهد.

تشخیص زودهنگام فشردگی، به ارتودنتیست این امکان را می‌دهد که با استفاده از روش‌های پیشگیرانه مانند گشادکننده‌های کام، فضایی برای رویش منظم دندان‌های دائمی ایجاد کند. این مداخله می‌تواند نیاز به کشیدن دندان در آینده را کاهش دهد و به دندان‌ها کمک کند تا در موقعیت صحیح خود قرار گیرند.

فاصله

فاصله (Spacing) یا دیاستما، زمانی اتفاق می‌افتد که فضای زیادی بین دندان‌ها وجود داشته باشد. این مشکل می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله دندان‌های از دست رفته (چه شیری و چه دائمی)، دندان‌های کوچک‌تر از حد معمول، یا استخوان فک بیش از حد بزرگ ایجاد شود. فاصله‌دار بودن دندان‌ها علاوه بر تاثیر بر زیبایی لبخند، می‌تواند منجر به گیر کردن ذرات غذا بین دندان‌ها و در نتیجه افزایش خطر پوسیدگی و بیماری‌های لثه شود.

درمان زودهنگام برای اصلاح فاصله می‌تواند به هدایت دندان‌ها به سمت موقعیت صحیح خود کمک کند و از حرکت ناخواسته دندان‌های مجاور به داخل فضای خالی جلوگیری نماید. این کار می‌تواند به بهبود عملکرد جویدن و گفتار نیز کمک کرده و لبخندی یکدست‌تر و جذاب‌تر را برای کودک به ارمغان بیاورد.

اوربایت

اوربایت (Overbite) یا بایت عمیق، وضعیتی است که در آن دندان‌های جلوی فک بالا به میزان زیادی روی دندان‌های جلوی فک پایین همپوشانی دارند. در حالی که یک اوربایت خفیف طبیعی است، اوربایت شدید می‌تواند منجر به مشکلات متعددی شود. این مشکلات شامل سایش غیرطبیعی دندان‌ها، آسیب به لثه‌ها، درد فک، و حتی مشکلات گفتاری هستند. همچنین، دندان‌های جلویی که بیش از حد بیرون زده‌اند، بیشتر در معرض آسیب‌های ناشی از ضربه قرار می‌گیرند.

درمان زودهنگام اوربایت، به ویژه در مراحل رشد فک، می‌تواند با هدایت رشد فک‌ها به موقعیت صحیح، از شدت این مشکل بکاهد و نیاز به درمان‌های پیچیده‌تر در آینده را کاهش دهد. این مداخله می‌تواند به بهبود عملکرد بایت و زیبایی کلی صورت کمک کند.

آندربایت

آندربایت (Underbite) یا بایت معکوس، حالتی است که در آن دندان‌های جلوی فک پایین هنگام بسته شدن دهان، از دندان‌های جلوی فک بالا جلوتر قرار می‌گیرند. این وضعیت معمولاً ناشی از رشد بیش از حد فک پایین یا رشد کمتر از حد فک بالا است. آندربایت می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر زیبایی لبخند و مشخصات صورت داشته باشد و همچنین مشکلات عملکردی مانند دشواری در جویدن و صحبت کردن را ایجاد کند.

علاوه بر این، آندربایت می‌تواند باعث سایش غیرطبیعی دندان‌ها و فشار بر مفاصل فک شود. درمان ارتودنسی زودهنگام برای آندربایت بسیار حیاتی است، زیرا در سنین پایین می‌توان با استفاده از دستگاه‌های ارتوپدیک، رشد فک‌ها را هدایت کرده و این ناهنجاری را به طور موثرتری اصلاح نمود. مداخله در این دوره می‌تواند از نیاز به جراحی فک در آینده جلوگیری کند.

اپن بایت

اپن بایت (Open Bite) نوعی ناهنجاری بایت است که در آن هنگام بسته شدن دهان، دندان‌های فک بالا و پایین در بخش جلویی یا کناری به یکدیگر نمی‌رسند و یک فضای باز بین آن‌ها ایجاد می‌شود. این مشکل می‌تواند ناشی از عادات دهانی مانند مکیدن طولانی مدت انگشت شست یا پستانک، فشار دادن زبان، یا عوامل ژنتیکی باشد. اپن بایت نه تنها بر زیبایی لبخند تاثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند در توانایی جویدن و صحبت کردن نیز اختلال ایجاد کند.

افراد دارای اپن بایت ممکن است در گاز گرفتن غذاهای خاص مشکل داشته باشند و یا با مشکلات گفتاری مانند نوک‌زبانی صحبت کردن مواجه شوند. درمان زودهنگام اپن بایت می‌تواند شامل اصلاح عادات مضر و استفاده از دستگاه‌های ارتودنسی برای بستن فضای بین دندان‌ها و بهبود تماس بایت باشد. این کار به بهبود عملکرد دهان و اعتماد به نفس کودک کمک می‌کند.

مزایای درمان زودهنگام ارتودنسی

درمان ارتودنسی در سنین پایین، فراتر از صاف کردن دندان‌ها، مجموعه‌ای از مزایای بلندمدت را برای سلامت و رشد کودک به ارمغان می‌آورد. این رویکرد پیشگیرانه، با بهره‌گیری از دوره رشد فعال کودک، امکان اصلاح ناهنجاری‌های پیچیده را فراهم می‌آورد و می‌تواند تاثیرات مثبت قابل توجهی بر کیفیت زندگی او داشته باشد.

به طور کلی هزینه های درمان ارتودنسی در سنین پایین کمتر هستند

یکی از مهم‌ترین مزایای مداخله زودهنگام ارتودنسی، کاهش احتمالی هزینه‌های کلی درمان در درازمدت است. زمانی که مشکلات ارتودنسی در سنین پایین و در حالی که فک‌ها و دندان‌ها هنوز در حال رشد هستند شناسایی و اصلاح می‌شوند، معمولاً درمان‌ها کمتر تهاجمی و پیچیده خواهند بود. این امر می‌تواند منجر به کاهش نیاز به روش‌های پرهزینه‌تر مانند کشیدن دندان‌های دائمی (به دلیل کمبود فضا) یا جراحی‌های اصلاحی فک در آینده شود.

با هدایت صحیح رشد فک و ایجاد فضای کافی برای رویش دندان‌های دائمی، از بروز ناهنجاری‌های شدیدتر که نیاز به درمان‌های طولانی‌مدت و گران‌تر دارند، جلوگیری می‌شود. بنابراین، سرمایه‌گذاری در ارتودنسی زودهنگام، می‌تواند به عنوان یک اقدام پیشگیرانه مالی نیز در نظر گرفته شود که از هزینه‌های سنگین‌تر در سال‌های آتی می‌کاهد.

درمان سریع تر و کارآمدتر

در سنین کودکی، استخوان‌های فک و صورت هنوز در حال رشد و شکل‌گیری هستند و انعطاف‌پذیری بیشتری دارند. این ویژگی منحصربه‌فرد، امکان هدایت رشد فک‌ها و دندان‌ها را به شکلی مؤثرتر و با مقاومت کمتر فراهم می‌کند. درمان زودهنگام می‌تواند از دستگاه‌های ارتوپدیک برای اصلاح ناهنجاری‌های اسکلتی استفاده کند که در سنین بالاتر، بدون جراحی، دشوار یا غیرممکن خواهد بود.

با ایجاد فضای کافی برای رویش دندان‌های دائمی و اصلاح ناهنجاری‌های بایت در فاز اول، مراحل بعدی درمان (در صورت نیاز) در دوران نوجوانی معمولاً کوتاه‌تر و ساده‌تر خواهند بود. این رویکرد پیشگیرانه، نه تنها زمان کلی درمان ارتودنسی را کاهش می‌دهد، بلکه می‌تواند به نتایج پایدارتر و کارآمدتری نیز منجر شود، زیرا مشکلات از ریشه و در مراحل اولیه شکل‌گیری اصلاح می‌شوند.

افزایش اعتماد به نفس

لبخند نقش بسیار مهمی در شکل‌گیری تصویر ذهنی کودکان از خود و تعاملات اجتماعی آن‌ها دارد. مشکلات دندانی مانند دندان‌های کج، فاصله‌دار یا بیرون‌زده می‌توانند باعث خجالت‌زدگی و کاهش اعتماد به نفس در کودکان شوند، به خصوص در سال‌های حساس مدرسه و نوجوانی که ظاهر اهمیت زیادی پیدا می‌کند. درمان زودهنگام ارتودنسی با اصلاح این ناهنجاری‌ها، به کودک کمک می‌کند تا از داشتن لبخندی زیبا و منظم احساس غرور کند.

این بهبود ظاهری، به طور مستقیم بر عزت نفس کودک تاثیر می‌گذارد و او را تشویق می‌کند تا آزادانه‌تر لبخند بزند، در فعالیت‌های اجتماعی مشارکت بیشتری داشته باشد و با اطمینان خاطر در محیط‌های مدرسه و دوستانه حضور یابد. فراهم آوردن یک لبخند سالم و زیبا در سنین پایین، پایه‌ای محکم برای شکل‌گیری یک تصویر مثبت از خود و سلامت روانی در طول زندگی فراهم می‌آورد.

لبخند کودک شما به اندازه سلامت دهان و دندان او ارزشمند است

اهمیت ارتودنسی زودهنگام فراتر از زیبایی صرف دندان‌هاست و به سلامت کلی دهان و دندان و حتی سلامت عمومی کودک گره خورده است. یک بایت نامناسب می‌تواند منجر به مشکلاتی در جویدن، سایش غیرطبیعی دندان‌ها، و حتی درد در مفصل فک شود. همچنین، دندان‌های کج یا شلوغ، تمیز کردن صحیح را دشوار کرده و خطر پوسیدگی و بیماری‌های لثه را افزایش می‌دهند.

با اصلاح این مشکلات در سنین پایین، نه تنها لبخندی زیبا و جذاب برای کودک خلق می‌شود، بلکه از بروز مشکلات جدی‌تر دندانی در آینده جلوگیری می‌گردد. درمان زودهنگام می‌تواند به بهبود عملکرد گفتاری، تنفس صحیح (به ویژه در موارد تنفس دهانی)، و حتی کاهش خطر آسیب به دندان‌های جلویی که بیش از حد بیرون زده‌اند، کمک کند. بنابراین، سرمایه‌گذاری در ارتودنسی زودهنگام، سرمایه‌گذاری در سلامت طولانی‌مدت و کیفیت زندگی کودک شماست.

ارتودنسی زودهنگام نه تنها لبخند کودک شما را زیبا می‌کند، بلکه با اصلاح مشکلات فکی و دندانی در سنین رشد، به سلامت دهان و دندان، بهبود عملکرد جویدن و گفتار، و افزایش قابل توجه اعتماد به نفس او در آینده کمک شایانی می‌نماید.

مراحل درمان ارتودنسی در کودکان

درمان ارتودنسی در کودکان معمولاً به دو فاز اصلی تقسیم می‌شود که هدف هر کدام، اصلاح مشکلات خاصی در مراحل مختلف رشد است. این رویکرد دو مرحله‌ای، امکان مداخله هدفمند و بهینه‌سازی نتایج درمان را فراهم می‌کند و به ارتودنتیست اجازه می‌دهد تا با رشد کودک، برنامه‌ریزی درمانی را متناسب با نیازهای او تنظیم کند.

فاز اول (درمان پیشگیرانه)

فاز اول درمان ارتودنسی، که گاهی به آن “درمان پیشگیرانه” یا “ارتودنسی فاز ۱” نیز گفته می‌شود، معمولاً بین سنین ۶ تا ۱۰ سالگی آغاز می‌گردد، یعنی زمانی که کودک هنوز تعدادی از دندان‌های شیری خود را دارد و دندان‌های دائمی اولیه در حال رویش هستند. هدف اصلی این مرحله، اصلاح مشکلات اسکلتی و فکی، ایجاد فضای کافی برای رویش صحیح دندان‌های دائمی و جلوگیری از تشدید ناهنجاری‌هاست.

در این فاز، ارتودنتیست ممکن است از انواع دستگاه‌های ثابت یا متحرک مانند گشادکننده‌های کام برای افزایش عرض فک بالا، فضانگهدارنده‌ها برای حفظ فضای دندان‌های شیری که زودتر از دست رفته‌اند، یا دستگاه‌های هدایت‌کننده رشد فک برای اصلاح آندربایت یا اوربایت شدید استفاده کند. همچنین، این مرحله می‌تواند شامل اصلاح عادات مضر مانند مکیدن انگشت شست یا پستانک باشد که بر رشد فک و دندان‌ها تاثیر منفی می‌گذارند. درمان در فاز اول می‌تواند به طور قابل توجهی پیچیدگی و مدت زمان درمان فاز دوم را کاهش دهد یا حتی در برخی موارد، نیاز به آن را به طور کامل از بین ببرد.

فاز دوم (درمان کامل ارتودنسی)

فاز دوم درمان ارتودنسی زمانی آغاز می‌شود که کودک تمامی دندان‌های دائمی خود را رویش داده باشد، معمولاً بین سنین ۱۲ تا ۱۴ سالگی. این مرحله که به آن “درمان کامل ارتودنسی” نیز گفته می‌شود، بر روی تنظیم دقیق موقعیت هر یک از دندان‌ها، بهبود هماهنگی بایت (نحوه قرارگیری دندان‌های بالا و پایین روی هم) و دستیابی به یک لبخند زیبا و عملکردی تمرکز دارد. این فاز، مرحله‌ای است که اغلب افراد با شنیدن کلمه ارتودنسی به یاد آن می‌افتند.

در فاز دوم، معمولاً از براکت‌های ارتودنسی سنتی (فلزی یا سرامیکی) یا در برخی موارد، الاینرهای شفاف (اینویزالاین) برای حرکت دادن دندان‌ها به موقعیت ایده‌آل استفاده می‌شود. هدف نهایی، دستیابی به یک بایت پایدار، لبخندی زیبا و هماهنگ، و اطمینان از سلامت بلندمدت دهان و دندان است. حتی اگر کودک شما در فاز اول درمان شده باشد، ممکن است برای دستیابی به نتایج کامل و ایده‌آل، نیاز به فاز دوم نیز داشته باشد. این دو فاز مکمل یکدیگر هستند و به ارتودنتیست اجازه می‌دهند تا بهترین نتایج ممکن را برای بیمار خود به ارمغان آورد.

روش‌های درمان ارتودنسی برای کودکان

انتخاب روش درمانی برای ارتودنسی کودکان به عوامل متعددی از جمله سن کودک، نوع و شدت ناهنجاری، و میزان همکاری بیمار بستگی دارد. ارتودنتیست پس از معاینه دقیق و بررسی تصاویر رادیوگرافی، بهترین گزینه یا ترکیبی از روش‌ها را پیشنهاد خواهد داد. هدف اصلی در تمامی این روش‌ها، هدایت رشد فک و دندان‌ها به سمت موقعیت صحیح و ایجاد فضایی برای رویش منظم دندان‌های دائمی است.

در فاز اول درمان، اغلب از دستگاه‌های متحرک یا ثابت استفاده می‌شود. گشادکننده‌های کام (Palatal Expanders) یکی از رایج‌ترین دستگاه‌ها هستند که برای افزایش عرض فک بالا و اصلاح کراس‌بایت استفاده می‌شوند. این دستگاه‌ها با اعمال فشار ملایم و تدریجی، فضای بیشتری برای دندان‌ها ایجاد می‌کنند و می‌توانند به بهبود تنفس نیز کمک کنند. فضانگهدارنده‌ها (Space Maintainers) نیز در صورت از دست دادن زودهنگام دندان‌های شیری، برای جلوگیری از بسته شدن فضا و تضمین رویش صحیح دندان‌های دائمی زیرین به کار می‌روند.

در فاز دوم درمان، که معمولاً پس از رویش تمامی دندان‌های دائمی آغاز می‌شود، براکت‌های سنتی (Braces) رایج‌ترین روش هستند. این براکت‌ها می‌توانند فلزی، سرامیکی یا لینگوال (پشت دندانی) باشند و با سیم‌های ارتودنسی به یکدیگر متصل می‌شوند تا دندان‌ها را به آرامی به موقعیت صحیح حرکت دهند. برای کودکان بزرگتر و نوجوانانی که به دنبال گزینه‌ای نامرئی‌تر هستند و همکاری لازم را دارند، الاینرهای شفاف (Clear Aligners) مانند اینویزالاین نیز می‌توانند یک گزینه مناسب باشند. این الاینرها پلاک‌های شفاف و متحرکی هستند که به تدریج دندان‌ها را جابجا می‌کنند و برای رعایت بهداشت دهان و دندان می‌توان آن‌ها را خارج کرد.

انتخاب روش درمانی مناسب در ارتودنسی کودکان، نیازمند یک رویکرد جامع و شخصی‌سازی شده است که با ارزیابی دقیق نیازهای هر کودک و همکاری با والدین، به بهترین نتایج درمانی دست یابد.

سوالات متداول

ارتودنسی زودهنگام چیست؟

ارتودنسی زودهنگام، که به آن ارتودنسی فاز اول نیز می‌گویند، درمانی است که بین سنین شش تا ده سالگی و زمانی که کودک هنوز دندان‌های شیری و دائمی را دارد، انجام می‌شود. هدف آن اصلاح مشکلات فکی و دندانی در مراحل اولیه رشد، جلوگیری از پیچیدگی‌های آینده و هدایت صحیح رویش دندان‌های دائمی است.

آیا ارتودنسی زودهنگام برای کودک دردناک است؟

درمان ارتودنسی زودهنگام معمولاً کمتر تهاجمی و دردناک‌تر از ارتودنسی کامل است. دستگاه‌های مورد استفاده در فاز اول عموماً راحت‌تر از براکت‌های سنتی هستند و ممکن است تنها در روزهای اول کمی ناراحتی ایجاد کنند که با مسکن‌های معمولی قابل کنترل است.

مدت زمان درمان ارتودنسی زودهنگام چقدر است؟

مدت زمان درمان ارتودنسی زودهنگام بسته به شدت مشکل و نوع دستگاه مورد استفاده متفاوت است، اما معمولاً بین ۶ تا ۱۸ ماه به طول می‌انجامد. این فاز اولیه ممکن است به دنبال یک دوره استراحت و سپس فاز دوم درمان کامل ارتودنسی باشد.

آیا ارتودنسی زودهنگام مانع از نیاز به ارتودنسی کامل در آینده می‌شود؟

ارتودنسی زودهنگام در بسیاری از موارد می‌تواند شدت مشکلات را کاهش داده و نیاز به ارتودنسی کامل را ساده‌تر یا کوتاه‌تر کند. با این حال، تضمین نمی‌کند که کودک به فاز دوم درمان نیاز نداشته باشد. در بسیاری از موارد، فاز اول پایه‌ای برای نتایج بهتر در فاز دوم ایجاد می‌کند.

چه سنی برای شروع ارتودنسی کودکان بسیار دیر است؟

هیچ سنی برای بهره‌مندی از مزایای ارتودنسی “بسیار دیر” نیست. اگرچه برخی مشکلات در سنین پایین راحت‌تر و با نتایج پایدارتر قابل اصلاح هستند، اما درمان ارتودنسی در هر سنی می‌تواند مفید باشد و به بهبود سلامت دهان و دندان و زیبایی لبخند کمک کند.

بیشتر بخوانید:

کلینیک دندانپزشکی مهر شریعتی؛ بهترین متخصص ارتودنسی کودکان در تهران برای لبخندی زیبا و سالم

کلینیک دندانپزشکی مهر شریعتی؛ ارتودنسی کودکان با رویکردی تخصصی و محیطی آرام برای فرزندان شما

کلینیک دندانپزشکی مهر شریعتی؛ انتخاب اول والدین برای ارتودنسی کودک و نوجوان در تهران